Самовоспитување

Секој припадник на човечкиот род, учествува во градењето на човечката цивилизација. Човечката цивилизација можеме да ја опишеме како збир на верувања, знаења, норми, вредности; доделени на физички носители. Значи материјални и нематеријални компоненти. Најзначаен удел во создавањето на „Цивилизација„ имаат нематеријалните, духовните компоненти. Цивилизацијата се надградува самата себе со секоја плодна индивидуа, со секој човек што размислува и остава трајни вредности. Луѓето живеејќи во различни географски делови на планетата Земја поседуваат различни нивоа на цивилизација, односно култура; во различни временски периоди. Компонентите на цивилизацијата, такви како знаења, верувања, сфаќања, се преземаат, се споделуваат, се наследуваат или пак не се преземаат, не се споделуваат и не се наследуваат меѓу разни човечки заедници. Сепак во секој конкретен период постојат цивилизациски норми прифатени во поголемиот дел од заедниците, општествата, државите.
За да придонесе секоја новосоздадена човечка индивидуа кон развој на цивилизацијата таа би требало да ги спознае универзалните вредности во животот, во културата, како и прифатените норми во однесувањето со други индивидуи. Ако индивидуата не може да ги добие тие сознанија во рамките на своето семејство, формалното образование и воспитување, тогаш ù останува можноста самата да ги надомести тие пропусти со помош на самовоспитување и самоедукација.

Значи, обврска на секој свесен, возрасен човек е сам да ги надомести пропустите во своето „цивилизирање„.

Константин Карев