Читам некои
постови под видеово и си мислам: Глупи Балканци! Сè мора да поделите и сè мора да раскинете на делови. Мора да си докажете. Мора да се уништите меѓу
себе, па, на гробот на „противникот„, полуживи, а повеќе мртви, да прогласите
победа. Во видеото артистот зел народна песна и ја стилизирал, ја искористил
како мотив, и испадна убава уметност – светска музика (world music). Се работи за народната песна „Дафино,
вино црвено„, која ние, Македонците, ја сметаме за македонска (ја пееме и ја чувствуваме за блиска). Со
коментар под видеото се јавил некој Бугарин и кажува дека таа била бугарска. Па
нека ја смета за таква. Ја чувствува ли како своја, како блиска на неговото
емотивно и етничко битие? Па нека. Со тоа не може да ми го поколеба моето
национално чувство. Јас сум Македонец, во тоа никој и ништо не може да ме поколеба или премисли. А ако некој се
нафати да го негира моето национално чувство – ќе го оставам без одговор. Па,
би било нелогично од моја страна да си го трошам драгоценото време на глупости.
Имам право на свои чувства и свои разбирања на светот што ме опкружува, како и
секој друг човек.
А тоа што толку
се препираме и толку не можеме да ја најдеме границата меѓу нас нели кажува за
тоа колку сме блиски? Нели треба да се гордееме со тоа што нашата култура е голема
и достојна некој од страна да се најде погоден и инфициран од неа и да ја
искористи во својата уметност? Познава ли културата државни граници? Познава ли
уметноста граници?
No comments:
Post a Comment